من با سرافکندگی و شرمساری به خانه پدرم برگشتم و مدتی سرزنش های خانواده ام را تحمل کردم تا اینکه آن پسر جوان به خواستگاری ام آمد و ما با هم ازدواج کردیم.
خراسان: سر و گوشم می جنبید و شوهرم وقتی فهمید با پسر جوانی رابطه پنهانی دارم بدون هیچ عذر و بهانه ای طلاقم داد. من با سرافکندگی و شرمساری به خانه پدرم برگشتم و مدتی سرزنش های خانواده ام را تحمل کردم تا اینکه آن پسر جوان به خواستگاری ام آمد و ما با هم ازدواج کردیم.

�محمود� شغل درست و حسابی نداشت و اهل رفیق بازی بود. ما زندگی مشترک خود را آغاز کردیم و با توجه به اینکه از سوی اقوام و آشنایان طرد شده بودیم سعی می کردم به هر قیمتی شده زندگیمان را حفظ کنم ولی افسوس که پس از گذشت مدت کوتاهی فهمیدم شوهرم به مواد مخدر اعتیاد دارد.

با اطلاع از این واقعیت تلخ می خواستم طلاق بگیرم اما هیچ کس از من حمایت نکرد و مجبور شدم بسوزم و بسازم چرا که این بدبختی نتیجه اشتباه های خودم بود.

زن ۳۹ ساله در دایره اجتماعی کلانتری آبکوه مشهد افزود: من از روز اول زندگی با این جوان در یک شرکت تولیدی مشغول کار شدم تا بتوانم خرج و مخارج زندگیمان را تامین کنم و در طول این سال ها تمام دلخوشی ام به پسرم بود چرا که از شوهر معتاد و بی مسئولیتم قطع امید کرده بودم. با هر رنج و زحمتی که بود چرخ زندگی را می گرداندم و زندگی سردی را سپری می کردم تا اینکه یک روز برایم خبر آوردند محمود پس از تزریق مواد مخدر داخل مخروبه ای در حاشیه شهر فوت کرده است.

بعد از مرگ فلاکت بار شوهرم، تنها ماندم و تمام سعی خودم را برای خوشبختی پسرم به کار بستم. ولی از این همه تلاش و زحمت نتیجه ای نگرفتم. متاسفانه در این سال ها فکر و ذهن پسرم همیشه با این سوال درگیر بود که چرا اطرافیان و فامیل با ما هیچ رابطه ای ندارند و برخورد تحقیرآمیزی می کنند.

او با پرس و جو و تحقیقات فراوان متوجه شد من چه گذشته تاریکی داشته ام و علت طلاقم از همسر اولم رابطه نامشروع بوده است. با روشن شدن این راز پسر جوانم از نظر روحی و روانی آسیب جدی دید و دچار افسردگی شدیدی شد. او که خودش را قربانی هوس های من می داند در سال دوم دبیرستان ترک تحصیل کرد و دنبال کارهای غیراخلاقی رفت.

پسر ۱۸ ساله ام تا به حال چندین بار به اتهام سرقت، شرارت و عربده کشی و نزاع دستگیر شده است و به مواد مخدر اعتیاد دارد. او حتی با بی شرمی، زنان خیابانی را به خانه می آورد و...

من می ترسم یک کلمه با پسرم حرف بزنم چون تیزی چاقو را نشانم می دهد و گذشته ام را برایم یادآوری می کند. مانده ام با او چه کار کنم و هیچ یاور و دادرسی ندارم. از آشنایان و اقوام شنیده ام که می گویند از چنین مادری، این طور بچه ای به عمل می آید!