جوش یک عارضه ی پوستی است که ناشی از بسته شدن منافذ پوست است. درون منافذ پوست غدد سباسه یا چربی وجود دارد که سبوم یا چربی پوست را تولید می ‌کنند. هنگامی که لایه‌ های بیرونی پوست ریزش پیدا می ‌کنند، پدیده‌ ای که به ‌طور مداوم رخ می‌ دهد، سلول‌ های مرده به جای مانده پوست ممکن است با سبوم به هم بچسبند. این توده ممکن است منافذ پوست را به ‌خصوص در هنگام بلوغ که پوست ضخیم‌ تر می‌ شود، ببندد. غدد سباسه چربی بیشتری تولید می‌ کنند که پشت مجرای مسدود شده تجمع می ‌یابد و این سبوم یا چربی محل رشد باکتری ‌های گوناگون از جمله باکتری پروپیونوباکتریوم آکنس می ‌‌شود که ایجاد آکنه می‌ کنند.
جوش ممکن است به ‌صورت برجستگی توپُر و با حدود مشخص، ظاهر شود که حاوی مایع نیست و اندازه آن از یک سر سوزن تا یک سانتی ‌متر متفاوت است و به آن پاپول می ‌گویند و رنگ آن از قهوه‌ای، ارغوانی، صورتی تا قرمز متفاوت است. پاپول‌ ها ممکن است با خاراندن عفونی شوند و کبره ببندد. بیماری ‌های مختلفی از آکنه گرفته تا آبله ‌مرغان می‌ تواند پاپول ایجاد کند.
جوش ممکن است چرکی شود که در این حال به آن پاسچول می ‌گویند و به ‌صورت یک برآمدگی پوستی حاوی مواد چرکی معمولا حاوی سلول ‌های التهابی مرده است. جوش چرکی بزرگ را ندول می ‌گویند.
آکنه از کجا می ‌آید؟
آکنه یکی از شایع ‌ترین بیماری ‌هایی است که باعث ایجاد جوش‌ های پوستی از انواع مختلف پاپول، پاسچول و ندول می‌ شود. ضایعات پوستی آکنه ناشی از تغییراتی است که در واحد پیلوسباسه، ساختارهای پوستی که شامل فولیکول یا پیاز مو غده سباسه یا چربی همراه آن هستند، رخ می‌ دهد، تغییراتی که نیاز به تحریک هورمون جنسی آندروژن دارند.
جوش یک عارضه ی پوستی است که ناشی از بسته شدن منافذ پوست است
آکنه در نتیجه انسداد منافذ پوستی که فولیکول مو در آن ها قرار دارند رخ می ‌دهد. اولین تغییری که در پوست رخ می ‌دهند ایجاد یک پلاک مسدود کننده متشکل از کراتین(باقیمانده سلول‌ های مرده شاخی‌ پوست) و سبوم(چربی پوست) است که به آن " میکروکومدون " می ‌گویند. بزرگ شدن غدد سباسه و افزایش تولید سبوم که با افزایش تولید هورمون‌ های آندروژنی(مانند DHEA_S) در اوج‌ گیری فعالیت غدد فوق‌ کلیوی در هنگام بلوغ رخ می‌ دهد. میکروکومدون‌ ها ممکن است بزرگ شوند و به کومدون‌ های ‌های باز(سرسیاه) یا کومدون‌های بسته(سرسفید) بدل شوند. سرسفید آن نتیجه اثر مستقیم انسداد مجرای غدد سباسه با سبوم یا چربی طبیعی پوست و سلول ‌های مرده پوستی است. در این حالت باکتری ‌هایی که به ‌طور معمول روی پوست زندگی می ‌کنند، به نام پروپیونوباکتریوم ‌آکنس، می ‌تواند باعث ایجاد التهاب شود و ضایعات پوستی التهابی (پاپول، پاسچول ‌های چرکی و ندول) در لایه میانی پوست در اطراف میکروکومدون یا کومدون‌ ها ایجاد کند و این امر به قرمزی پوست و در مواردی به جاگذاری روی پوست و ایجاد لکه ‌های تیره پوستی می ‌انجامد.
آکنه؛ انواع و اقسام
جوش های غیر التهابی
سرسفید: در این جوش منفذ پوستی به طور کامل بسته شده است. سبوم(چربی پوست) و باکتری‌ ها به همراه سلول های مرده پوست در درون این منفذ به دام می ‌‌افتند و یک " برآمدگی " سفید رنگ روی سطح پوست ایجاد می‌ کنند. سرسفیدها معمولا زودتر از سرسیاه‌ ها ناپدید می ‌‌شوند.
سرسیاه: این نوع جوش پوستی شدت زیادی ندارد اما نسبت به جوش سرسفید مدت بیشتری طول می ‌کشد تا ناپدید شود.

سرسیاه هنگامی رخ می ‌دهد که منافذ پوستی به طور کامل مسدود نشده‌ اند، بلکه به ‌صورت نسبی بند آمده ‌اند.

این امر باعث می ‌شود که چربی هنوز بتواند به سطح پوست بیاید.

علت سیاه بودن این جوش‌ ها واکنش ملانین (رنگ ‌دانه پوست) به اکسیژن است.

جوش های التهابی

پاپول: پاپول نوع دیگری از جوش ‌ها هستند که به صورت برآمدگی ‌های قرمز کوچکی روی پوست دیده می ‌شوند. پاپول‌ ها را نباید فشار داد زیرا ممکن است جوشگاه پوستی ایجاد کند که هیچ ‌گاه برطرف نمی ‌شود.

پاسچول: پاسچول ‌ها شدیدترین نوع جوش پوستی است که به ‌طور آشکاری ملتهب است. این جوش پایه ‌ای قرمزرنگ و یک مرکز سفید یا زرد رنگ دارد. گرچه ممکن است به نظر رسد که پاسچول‌ ها حاوی باکتری هستند اما پاسچول‌ ها صرفا در نتیجه واکنش شیمیایی درون سبوم به وجود می ‌آیند که باعث تحریک پوست می ‌شود.
فشار دادن پاسچول هم می ‌تواند باعث آسیب پوستی و باقی ماندن جا روی پوست شود.
دیگر جوش ها

ندول ‌ها یا کیست ‌ها: ضایعات پوستی بسیار بزرگ ‌تر و اغلب دردناک ‌تر هستند.

آن ها زیر سطح پوست قرار می ‌گیرند و به صورت برآمدگی‌ های سفتی حس می‌ شوند و اغلب روی پوست جا می ‌گذارند.

ندول ‌ها و کیست ‌ها را نباید فشار داد چون حاوی باکتری هستند و این کار ممکن است به گسترش عفونت بینجامد.

میلیا:میلیاها برآمدگی ‌های ریز سفید پوستی هستند که به طور طبیعی به علت ریزش سلول‌ های پوستی به وجود می ‌آیند. سلول ‌های مرده در حفره ‌های کوچکی در سطح پوست جمع می ‌شوند و میلیا را به وجود می ‌آورند. میلیا به طور شایعی در نوزادان و در بخش بالایی گونه‌ ها دیده می ‌شود و در پوست بزرگسالان هم ممکن است ایجاد شود. این برآمدگی‌ های پوستی با ریزش سلول ‌های مرده از روی پوست از بین می ‌روند. در نوزادان میلیا معمولا پس از چند هفته ناپدید می ‌‌شود، ولی در بزرگسالان ممکن است برای همیشه روی پوست باقی بماند. معمولا در کودکان درمان لازم نیست. در بزرگسالان ممکن است پزشک آن ها را برای بهبود ظاهر فرد بردارد.